ΔΙΑΦΟΡΑ

«Ζητήστε το ελάχιστο ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τα παιδιά που πληγώσατε»

Το SerresBasket έλαβε και δημοσιεύει μια ηλεκτρονική επιστολή από άτομο που γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις γύρω από τη Σερραϊκή Καλαθοσφαίριση. Πάγια τακτική βέβαια του SerresBasket είναι να μη δημοσιεύει ανυπόγραφα κείμενα, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση έγινε μια εξαίρεση λόγω του περιεχομένου και του ύφους της επιστολής.

«Δεν χρειάζεται να γράψουμε πολλά λόγια για το παιχνίδι της Κυριακής. 

Δυστυχώς ήταν μία μαύρη μέρα για το μπάσκετ των Σερρών. Η ήρεμη πόλη μας απέκτησε ξαφνικά το πιο άσχημο πρόσωπο που θα μπορούσαν να αποκτήσουν τα γήπεδά της. Η εικόνα μιλάει από μόνη της. Ενήλικες φώναζαν έξαλλοι πάνω από ΠΑΙΔΙΑ 7 χρονών και τα κάνανε να φοβηθούν και να κλαίνε... 

Στη συνέχεια τα ΠΑΙΔΙΑ αυτά ήταν τα μόνα που αναγκάστηκαν να μετακινηθούν από τις θέσεις τους κρατώντας κάποια από αυτά τις μπαλίτσες τους στα χέρια τους. 

Δυστυχώς για τους συμμετέχοντες, τα γεγονότα αυτά τα είδαν τόσο οι παρόντες στο γήπεδο, ενώ και όσοι δεν παρευρέθηκαν μπορούν να ανατρέξουν σε φωτογραφικό υλικό που υπάρχει στο διαδίκτυο και να τα επιβεβαιώσουν. Οι ακαδημίες ήταν το μόνο μέρος της κερκίδας που αναγκάστηκε να αποχωρήσει κλαίγοντας! 

Για τον κάθε ένα που εκφράστηκε όλες αυτές τις ημέρες φταίει κάποιος άλλος, γιατί πολύ απλά έτσι νομίζει ότι μπορεί να εξιλεωθεί... Αυτοκριτική όμως καμία και από κανένα! 

Γιατί αλήθεια όμως όλοι εσείς κύριοι του Πανσερραϊκού, των Ικάρων, των Τσε Γκεβάρα και λοιποί νιώθετε ξαφνικά την ανάγκη να εκφραστείτε με εκατέρωθεν επιστολές, να απολογηθείτε ή τουλάχιστον να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας; Ποιος σας κάλεσε σε απολογία; Ποιος σας το ζήτησε; Η απάντηση είναι ... ΚΑΝΕΝΑΣ! 

Οπότε ποιος ο λόγος να εκφράζεστε όλοι εκατέρωθεν σε τέτοιο βαθμό κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά με τέτοια μαζικότητα κατά το παρελθόν; Η αλήθεια είναι ότι σας κυνηγούν οι Ερινύες της συνείδησής σας, που δεν σας αφήνουν να ηρεμήσετε, γιατί ότι και αν πρεσβεύει ο καθένας σας κανένας δεν μπορεί να "χωνέψει" και να θεωρήσει ανεκτή για τον εαυτό του την εικόνα μικρών παιδιών που αποχωρούν με δάκρυα στα μάτια κατά τη διάρκεια μίας αθλητικής συνάντησης.

Είναι μία εικόνα που από όποια οπτική και αν την δει κανείς μας προσβάλει και οδηγεί στο ίδιο συμπέρασμα Α Π Ο Τ Υ Χ Α Μ Ε ! 

Γιατί ξέρετε ότι το να επικαλείσαι ότι αγαπάς το μπάσκετ, ότι το προάγεις, ότι το στηρίζεις, ότι ... ότι ... ότι ... ότι ... όπως κάνετε στις επιστολές σας, όταν το αποτέλεσμα των ενεργειών σου είναι το κλάμα και η αποχώρηση των ΠΑΙΔΙΩΝ αυτών, τότε ΣΤΟ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ έχουμε ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ! 

Καταφέραμε να ΔΙΩΞΟΥΜΕ τα ΠΑΙΔΙΑ μας από το γήπεδο... και το κυριότερο αντί όλοι οι συναρμόδιοι να δεχτούν ρίχνοντας τον εγωισμό τους να προσυπογράψουν ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ, την ίδια επιστολή που το μόνο που θα ζητάει θα είναι μία μεγάλη οφειλόμενη ΣΥΓΓΝΩΜΗ στα ΠΑΙΔΙΑ αυτά, αντίθετα το μόνο που κάνουν είναι να επιμένουν στο δικό του "δίκιο" ο καθένας. 

Χωρίς όμως να προσωποποιήσουμε τις ευθύνες για το ποιος φταίει, το τελικό αποτέλεσμα των ενεργειών, των λαθών η των παραλείψεών σας, ήταν μικρά παιδιά να κλαίνε εξ' αιτίας της συμπεριφοράς σας, εξ' αιτίας του κλίματος οπαδισμού που καλλιεργήσατε κατά τη διάρκεια του τοπικού "ντέρμπι", εξ' αιτίας των κατά περίπτωση (φαινομενικά έστω) αντικρουόμενων (;) συμφερόντων σας ... Κάνετε κύριοι την αυτοκριτική σας και μην επιμένετε... ΠΛΗΓΩΣΑΤΕ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ! Δεν χωράει ΚΑΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ! 

Θα μπορούσα να τα γράψω όλα αυτά επώνυμα, αλλά αν κάτι τέτοιο συνέβαινε κάποιοι θα προσπαθούσαν να βρουν την σκοπιμότητα στο πρόσωπο αυτού που αρθρογραφεί. Για το λόγο αυτό, επίτηδες αφήνω το κείμενο αυτό ανυπόγραφο και περιμένω ΕΜΠΡΑΚΤΑ τις επόμενες μέρες, όλοι όσοι εκφραστήκατε τις προηγούμενες ημέρες με επιστολές να προσυπογράψετε ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ μία νέα επιστολή, μία επιστολή έκφρασης μίας ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ προς τα παιδιά αυτά! 

Μόνο έτσι θα αποδείξετε ότι ισχύουν οι προθέσεις που επικαλείστε και ότι εννοείτε όλα όσα λέτε... Και πιστέψτε με, μέσα από τα μάτια των παιδιών αυτών, τα ίδια μάτια που δάκρυζαν την Κυριακή θα δείτε ότι η συγγνώμη σας θα γίνει δεκτή! 

Γιατί τα παιδιά έχουν αγνές ψυχές και ξέρουν να συγχωρούν ειλικρινά χωρίς "ναι μεν" και "αλλά"... Οργανώστε μία κοινή τελετή και τιμήστε τα παιδιά αυτά! Κάντε τα να νιώσουν ότι υπάρχει ΧΩΡΟΣ για αυτά στο μπάσκετ! 

ΑΠΟΔΕΙΞΤΕ ότι είστε μαζί, ότι ο ΣΚΟΠΟΣ σας είναι ΚΟΙΝΟΣ και ότι δεν σας χωρίζει τίποτα!

Ότι η ελπίδα και οι ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ του μπάσκετ ΠΡΕΠΕΙ να είναι τα ΠΑΙΔΙΑ αυτά! 

Κάντε τα μόνο να ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ και να ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΝ γιατί πραγματικά είναι ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ!

Με εκτίμηση, 

a@a.gr»

* ΦΩΤΟ-ΠΗΓΗ: www.anexartitos.gr