ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

 - Κώστας Πεχλιβάνης: «Ο Σερραίος παίκτης αγαπάει και πονάει περισσότερο την ομάδα. Τώρα δεν υπάρχουν Σερραίοι προπονητές. Απαξιωτική συμπεριφορά των παραγόντων προς το πρόσωπό μου».

Ο παλαίμαχος Σερραίος καλαθοσφαιριστής, Κώστας Πεχλιβάνης, ένας «μπομπέρ» των γηπέδων, Ιδρυτής της Ακαδημίας Καλαθοσφαίρισης Νέας Ζίχνης σε μια αποκλειστική και άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο SerresBasket μιλάει για όλους και για όλα.

- S.B.: Κώστα πως κυλάνε τα πράγματα στην Ακαδημία σου;

- Κ.Π.: «Δυστυχώς δεν ξεκίνησε καλά η φετινή χρονιά. Το κλειστό γυμναστήριο της περιοχής έχει προβλήματα συντήρησης.

Τον περασμένο Ιούνιο παρουσιάσθηκαν κάποια προβλήματα στην οροφή. 

Έκανα κάποιες επαφές με τον Δήμο και μου είχαν πει ότι θα το έκαναν. Δεν μπορούσα να βάλω τα παιδιά μέσα να γυμνασθούν λόγω επικινδυνότητας. Ήταν κάποια σίδερα στην οροφή κλπ.

Έτσι η δουλειά μας πήγε πίσω μέχρι να γίνει το γήπεδο.

Εν συνεχεία είχα την ενημέρωση ότι λύθηκε το πρόβλημα και πήγα να δω. Διαπίστωσα ότι προέκυψε άλλο πρόβλημα, με το παρκέ, το οποίο φούσκωσε σε ένα σημείο εξαιτίας της υγρασίας.

Γενικά το γήπεδο χρειάζεται συντήρηση. Πιστεύω να διευθετηθεί κι αυτό το ζήτημα. 

Ίσως γίνει μια εκδήλωση με την Ε.Ο.Κ., σε σχέση με τις επισκέψεις που κάνει στα σχολεία. Μίλησα με τον υπεύθυνο στη Βόρεια Ελλάδα και νομίζω ότι και το κλειστό γυμναστήριο θα γίνει και η εκδήλωση επίσης.

Και το πιο σημαντικό είναι να ξεκινήσουμε ξανά ως Ακαδημία τις προπονήσεις σε κανονικούς ρυθμούς, είτε στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, είτε στη χειρότερη περίπτωση τον Σεπτέμβριο, διότι είχαμε φτάσει στα 70 παιδιά, ένας πολύ μεγάλος αριθμός παιδιών γι' αυτή τη περιοχή, έχοντας τη στήριξη των γονέων από το 2012, τους οποίους ευχαριστώ πολύ που μου εμπιστεύονται τα παιδιά τους όλα αυτά τα χρόνια, όπως επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω και τους αθλητές μου και αυτούς ήταν μαζί μας στο παρελθόν και τώρα έφυγαν για να σπουδάσουν, αλλά και τους μικρότερους που συνεχίζουν».

- S.B.: Παράλληλα με την Ακαδημία έφτιαξες κι ένα Κ.Δ.Α.Π. Τι γίνεται με αυτό το εγχείρημα;

- Κ.Π.: «Πάμε πολύ καλά. Είναι ένα από τα πρώτα ιδιωτικά ΚΔΑΠ που άνοιξαν στον Νομό Σερρών.

Συνολικά τώρα είναι τρία. Το πρώτο που δημιούργησα ήταν στη Νέα Ζίχνη, το δεύτερο στη Κρηνίδα και το τρίτο στη Πρώτη. Όλα τα έφτιαξα με δικό μου κεφάλαιο.

Προσπαθούμε να φέρουμε δραστηριότητες που δεν υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή, όπως μοντέρνος χορός για τα κορίτσια, ρομποτική, εκμάθηση ηλεκτρονικών υπολογιστών, μελέτη των μαθημάτων κ.α.

Είναι δραστηριότητες που αρέσουν στα παιδιά και τις ζητάνε.

Είμαι ευχαριστημένος παρά τα προβλήματα που υπάρχουν και σε αυτόν τον κλάδο, όπως για παράδειγμα η ελλιπής χρηματοδότηση και ο "αθέμιτος" ανταγωνισμός με τους Δήμους, οι οποίοι άσχετα πόσα voucher θα πάρουν, λαμβάνουν και έκτακτη χρηματοδότηση εκατομμυρίων ευρώ».

- S.B.: Η πανδημία με τον COVID-19 επηρέασε τη λειτουργία των ΚΔΑΠ;

- Κ.Π.: «Η πανδημία μας επηρέασε. Ήμασταν κλειστά σχεδόν ενάμιση χρόνο. Εμείς κάναμε κάποια δωράκια στα παιδιά στις γιορτές και προσπαθήσαμε να είμαστε δίπλα στους ανθρώπους μας και πιστεύω ότι αυτό το εκτιμάνε οι γονείς, οι οποίοι στηρίζουν τα ΚΔΑΠ τα τελευταία 6 χρόνια».

- S.B.: Τον τελευταίο καιρό δεν είσαι στον πάγκο κάποιας ομάδας. Αυτό είναι δική σου επιλογή ή έκλεισαν οι πόρτες για εσένα;

- Κ.Π.: «Αυτό εν μέρει αποτελεί προσωπική επιλογή. 

Στην αρχή, αφότου σταμάτησα από τον Ορφέα Νέου Σκοπού, όπου κάναμε μια καλή πορεία με το παιδικό τμήμα, αποφάσισα να αποτραβηχτώ για λίγο και να αφοσιωθώ στην οικογένειά μου.

Πέρυσι το καλοκαίρι είχα πρόταση συνεργασίας από τον Σίρις για να αναλάμβανα μαζί με τον Κώστα Τότσιο την Ακαδημία.

Στη πορεία όμως προέκυψε η προοπτική των Ικάρων. Εκεί υπήρχαν οι παλιές οφειλές. Ζήτησα λοιπόν από τον Σίρις να μου δώσει λίγο χρόνο, μέχρι να ξεκαθαρίσει η υπόθεση με τους Ικάρους.

Έγιναν συζητήσεις, παρασυζητήσεις και αντί καθώς πέρναγε ο χρόνος να κάνουμε βήματα μπροστά, κάναμε βήματα πίσω. 

Σε αυτό το εγχείρημα θα μπαίναμε εγώ, ο Φώτης ο Κοκολιός και ο Σταύρος Ιωσηφίδης, υπό τη προϋπόθεση να παίρναμε κάποια χρήματα από τα παλιά, να γινόταν ένας διακανονισμός με τα άλλα τα παιδιά που υπήρχαν οι οφειλές, αλλά στο τέλος δεν έγινε τίποτα, διότι εκεί ήθελαν πάλι στο τζάμπα.

Κι όλο αυτό ήταν εις βάρος όλων. Από τους Ικάρους έφυγαν παιδιά λόγω της αβεβαιότητας κι εγώ έχασα τελικά και τη δουλειά στον Σίρις.

Πιστεύω ότι έχει πέσει το επίπεδο στην Ακαδημία των Ικάρων εξαιτίας των χειρισμών του καλοκαιριού. Όχι τόσο το ότι έφυγαν κάποιοι προπονητές και πήγαν σε άλλη ομάδα».

- S..Β.: Έχουν διευθετηθεί οι οφειλές των Ικάρων προς εσένα;

- Κ.Π.: «Όχι, όχι, τίποτα. Αυτό έχει παγώσει, το έχουμε αφήσει κι εμείς και δεν πρόκειται να γίνει κάτι. 

Μόνο σε δύο περιπτώσεις μπορεί να πάρουμε τα χρήματά μας. 

Η πρώτη είναι να ανέβουν οι Ίκαροι στην Α1 και μέσω του τηλεοπτικού συμβολαίου κλπ. να γίνει κατάπτωσης της εγγυητικής για τις οφειλές.

Η δεύτερη είναι η διοίκηση των Ικάρων να δώσει τα χρήματα. 

Κάτι που ήταν να γίνει φέτος, για να μπούμε στην ομάδα και να ουσιαστικά να παίρνουμε κάτι από τα χρεωστούμενα, αλλά πάλι δεν προχώρησε».

- S.B.: Ως παίκτης των Ικάρων έζησες αρκετές όμορφες στιγμές, έχοντας πανηγυρίσει σπουδαίες επιτυχίες. Πως νιώθεις τώρα που οι Ίκαροι υποβιβάσθηκαν στο τοπικό πρωτάθλημα;

- Κ.Π.: «Είναι λυπηρό αυτό το γεγονός. Δεν είναι μόνο ότι έπεσαν στο τοπικό, αλλά ουσιαστικά δεν υπάρχουν. 

Αυτή η ομάδα είναι η πιο πετυχημένη στη σύγχρονη ιστορία του σερραϊκού μπάσκετ. Από τη τελευταία χρονιά στη Β' Εθνική και μετά που ανεβήκαμε στην Α2 και τις παρουσίες μας εκεί. 

Υπήρχε τότε ο κορμός του Σερραϊκού Μπάσκετ. Ο Τότσιος, εγώ, ο Ιωσηφίδης, ο Συμεωνίδης και ο Βοϊβατόπουλος.

Ήταν και τα άλλα παιδιά που ήρθαν στην ομάδα. Ο Μαργαρίτης, ο Καμπερίδης, ο Κουκάς, ο Παβλίσεβιτς. Σίγουρα ξεχνάω τώρα κάποιους. Με όλους είμαστε φίλοι. 

Ερχόταν τότε ένας παίκτης και τον αγκαλιάζαμε. 

Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη περίπτωση του Βαγγέλη Μαργαρίτη που ήρθε για μια χρονιά και μετά πήγε να δοκιμασθεί στον ΠΑΟΚ. Ρωτούσε για τους Ικάρους και σκεφτόταν να επιστρέψει και του έλεγα κάτσε εκεί που είσαι.

Περνάγαμε ωραία και σκέψου ότι εκείνη τη χρονιά ήμασταν απλήρωτοι. 2 μισθούς είχαμε πάρει.

Δεν έπρεπε να φτάσουν σε αυτό το σημείο οι Ίκαροι. Θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να κρατηθούν.

Θυμάμαι όταν πηγαίναμε έξω και παίζαμε στην Α2, αλλά και στη Β' Εθνική που τότε ήταν Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, με πολύ δυνατές ομάδες που είχαν υψηλά μπάτζετ. 

Εμείς και ο Αμύντας τότε είχαμε τα πιο χαμηλά μπάτζετ στη κατηγορία, αλλά ήμασταν ομάδα και βγήκαμε 1οι-2οι.

Βάζαμε όλοι το "Εγώ" κάτω από το "Εμείς". Παίζαμε για την ομάδα. Βέβαια στην αρχή χάσαμε 4 ματς, αλλά μετά βρήκαμε τους ρόλους μας. Εκπληκτική χρονιά.

Τα παιδιά που τότε δεν έπαιζαν και τώρα πρωταγωνιστούν στην Α2, ο Σουτζόπουλος, ο Παραπούρας, μας είχαν βοηθήσει πολύ. 

Το είχα πει και τότε. Ότι και χωρίς αυτούς δεν θα γινόμασταν καλοί, διότι στη προπόνηση δεν μιλούσαν τα παιδιά.

Όλοι αγαπούσαμε την ομάδα. Παίζαμε και για τον προπονητή, ο οποίος μας πίστευε. 

Μετά όσο ανεβαίνει η ομάδα αλλάζουν τα πράγματα. Εκείνη όμως η τετραετία ήταν η καλύτερη δουλειά του Σερραϊκού Μπάσκετ που έπρεπε να είχε ανεβεί και στην Α1. 

Άλλο κεφάλαιο κι αυτό. Ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία του σερραϊκού μπάσκετ. Θα άλλαζε όλη η ιστορία πιστεύω.

Κοίτα για παράδειγμα το Λαύριο. Το Λαύριο ακολουθούσε πάντα τους Ικάρους. Το αντιμετωπίσαμε για πρώτη φορά στη Β' Εθνική. Ανεβήκαμε εμείς στην Α2, την επόμενη χρονιά ανέβηκε το Λαύριο.

Παίζουμε στην Α2 και είμαστε πάνω από αυτούς. Τερματίζουμε 3οι και ενώ έπρεπε να βγούμε στην Α1 δεν βγήκαμε. 

Μετά από χρόνια το Λαύριο ως τρίτο ανέβηκε στην Α1, που δεν έπαιξε ο ΚΑΟΔ. Είχε πάντα τον κορμό του. Είχε τον ίδιο προπονητή για πολλά χρόνια, ο οποίος τώρα έφυγε.

Ακόμα και παίκτες που σταμάτησαν έμειναν στην ομάδα όπως ο Γιαννακόπουλος.

Έτσι γίνονται οι ομάδες, με κορμό.

Δεν θέλω να πω τι έγινε φέτος επάνω.  Ποιος κορμός; Έχεις Σερραίους παίκτες για αυτή τη κατηγορία.

Η Β' Εθνική με τέσσερις ομίλους δεν είναι η ίδια κατηγορία σε σύγκριση με το παρελθόν. Είναι Γ' Εθνική».

- S.B.: Εσύ Κώστα έζησες την ένωση που είχε γίνει παλιότερα στο Σερραϊκό Μπάσκετ. Το περασμένο καλοκαίρι ενώθηκαν ξανά οι σύλλογοι και υπάρχει η λεγόμενη συμπόρευση. Πως τα βλέπεις τα πράγματα;

- Κ.Π.: «Καμία σχέση η ένωση τότε με την τωρινή. Στους Ικάρους πήγαιναν οι "καλοί" παίκτες και στον Πανσερραϊκό έπαιζαν οι πιο μικροί σε ηλικία αθλητές.

Όλοι ήταν Σερραίοι! Νομίζω ότι πρέπει να είχαμε και κάνα δυο φοιτητές.

Σε αυτή τη συμπόρευση, ποιοι είναι οι Σερραίοι; Ο Πανσερραϊκός έχει τρεις Σερραίους. Φέρανε φοιτητές, έκαναν μεταγραφές...ok.

Την ομάδα την αγαπάει και τη πονάει περισσότερο ο Σερραίος. Θα κάνει μια βουτιά παραπάνω, όταν "καίει" η μπάλα θα τη πάρει για να κάνει αυτός το τελευταίο σουτ. 

Κατ' εμέ ο κορμός του Πανσερραϊκού και σε αυτό το επίπεδο έπρεπε να είναι σερραϊκός.

Που δεν γίνεται δηλαδή από τους καλούς παίκτες να πάνε στο τοπικό, στο Ρούπελ.

Θεωρώ ότι αν είχε περισσότερους ντόπιους ο Πανσερραϊκός, θα έκανε καλύτερη πορεία στο πρωτάθλημα.

Και τότε υπήρχαν και Σερραίοι προπονητές στις ομάδες. Τώρα δεν υπάρχουν. Αναφέρομαι στην ομάδα που παίζει στη μεγαλύτερη κατηγορία.

Τότε εμείς με την ένωση που είχε γίνει κατευθείαν στη πρώτη χρονιά ανεβήκαμε και αλλάξανε πολλά πράγματα.  

Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμάς, κάτι που μας έδινε κίνητρο, να αποδείξουμε ότι δεν ήμασταν για τη Γ' Εθνική που παίζαμε τα προηγούμενα χρόνια. 

Και επαναλαμβάνω παίζαμε σε πανελλήνιο πρωτάθλημα, με ομάδες και παίκτες, όπως η Νήαρ Ήστ, ο Μίχαλος που ήταν κορυφαίος.

Σωθήκαμε τη πρώτη χρονιά, την επόμενη κάναμε καλή πορεία και τη τρίτη ανεβήκαμε στην Α2.

Είδα δυο παιχνίδια φέτος και απογοητεύθηκα από το επίπεδο».

- S.B.: Πέρυσι οι Ίκαροι συμμετείχαν στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα των Παίδων στην Αθήνα, φέτος η Α.Ε.Σ. αγωνίσθηκε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα των Εφήβων στο Ηράκλειο της Κρήτης. 

Πιστεύεις ότι θα δούμε στο μέλλον Σερραίους παίκτες να επανδρώνουν τη πρώτη ομάδα του Νομού; 

Θεωρείς ότι θα μπορέσει το Σερραϊκό Μπάσκετ να ενισχύσει τους μεγάλους συλλόγους της χώρας μας με αθλητές;

- Κ.Π.: «Στην ουσία είναι οι ίδιες ομάδες. Για τους απέξω είναι αλλιώς, αλλά για εμάς που ζούμε εδώ και γνωρίζουμε, σίγουρα υπάρχει ένα ζήτημα εξωαγωνιστικό. 

Μια χρονιά να πας Πανελλήνιο με Ικάρους και την άλλη Πανελλήνιο Εφηβικό με Α.Ε.Σ... είναι ένα θέμα αυτό.

Από εκεί και πέρα είναι μεγάλη η επιτυχία των παιδιών. Προσπαθούν πάρα πολύ. Έχω δει βέβαια λίγα παιχνίδια. 

Σίγουρα όμως το να πας δυο φορές σε Πανελλήνιο είναι σημαντικό πράγμα, διότι έχει να το κάνει αρκετά χρόνια σερραϊκή ομάδα. Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια τα παιδιά.

Μετά από δω όμως ξεκινάει το πραγματικό μπάσκετ. 

Τώρα πρέπει να μπουν σε αγωνιστικούς ρυθμούς ανδρικού. Κάποια από αυτά τα παιδιά πρέπει να πάρουν τις ευκαιρίες για να αγωνισθούν σε υψηλότερο επίπεδο, σε αυτή τη Β' Εθνική.

Αν μείνουν στο τοπικό η ομάδα πρέπει να κάνει κάτι για να βγει στη Γ' Εθνική. Γιατί το επίπεδο στο τοπικό δεν τους βοηθάει να κερδίσουν κάτι.

Κι ασφαλώς σε αυτή την ηλικία τα παιδιά διαλέγουν και διαφορετικά πράγματα. Δεν είναι όπως ήμασταν εμείς παλιά.

Τώρα οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να πάνε να σπουδάσουν. Καλύτερα για μένα κιόλας, αλλά κάποιοι αθλητές μπορούν να τα συνδυάσουν και τα δύο.

Εκεί που παίζανε στο παιδικό-εφηβικό, περνάνε κάπου και ξαφνικά σταματάνε το μπάσκετ. Αυτό για μένα είναι ό,τι χειρότερο.

Οι γονείς από τη πλευρά τους πρέπει να ωθήσουν τα παιδιά τους να συνεχίσουν το μπάσκετ.

Είναι ωραίο να είσαι μέσα στον αθλητισμό».

- S.B.: Μετάνιωσες που ως παίκτης δεν έφυγες από τις Σέρρες;

- Κ.Π.: «Όχι δεν το μετάνιωσα. Δόξα τω Θεώ, κάναμε καλές πορείες, έκανα πολλούς φίλους. 

Δεν ξέρω βέβαια αν θα πήγαινα κάπου αλλού τι θα γινόταν, μπορεί να είχα παίξει και σε πιο υψηλό επίπεδο, αλλά εάν δεν γινόταν εκείνη η αδικία με τους Ικάρους, με τη περίπτωση του Πανελληνίου, θα ολοκληρωνόταν το όνειρο της Α1. 

Γι' αυτό και τα παιδιά πρέπει να έχουν όνειρα. Να παίξουν στην πιο μεγάλη κατηγορία.

Γενικά είμαι ευχαριστημένος με τη πορεία μου στο Σερραϊκό Μπάσκετ και αυτό το λένε και οι αριθμοί. 

Είμαι όμως δυσαρεστημένος με την απαξιωτική συμπεριφορά κάποιων παραγόντων εδώ προς το πρόσωπό μου και το ίδιο αισθάνονται και άλλα παιδιά.

Το σταματώ εδώ.».

- S.B.: Σε ποιους τομείς πιστεύει ότι υστερεί το Σερραϊκό Μπάσκετ και ο Σερραίος παίκτης σε σχέση με τους μεγαλύτερους συλλόγους της χώρας και τους αθλητές που αγωνίζονται σε αυτούς;

- Κ.Π.: «Γενικά οι Σέρρες έχουν να βγάλουν πολύ καιρό έναν παίκτη να παίξει έστω στην Α2.

Εννοώ να πρωταγωνιστήσει. 

Από την εποχή του Τότσιου και του Καρύδα. Μη πάμε πιο παλιά στους μεγαλύτερους. Θα πω για τη σύγχρονη εποχή. Αυτοί οι δύο παίκτες είναι.

Δεν έχει κάνει κάποιος άλλος κάτι μεγαλύτερο. Μέχρι Β' Εθνική, ο Γιώργος ο Ασημάκης που έχει κάνει τη πορεία αυτή, αλλά στη Β' Εθνική. 

Το μπάσκετ έχει αλλάξει. Έχει πάει στο αθλητικό κομμάτι.

Οι Σέρρες πρέπει να επενδύσουν.

Εγώ όταν πήγα στον Ορφέα, είχα ζητήσει από τη διοίκηση να πάρουν γυμναστή, διότι εγώ είμαι προπονητής, θα κάνω αυτά που πρέπει να κάνω, αλλά  δεν είμαι γυμναστής.

Επίσης χρειάζεται θέληση από το παιδί, να μάθει μπάσκετ, να έχει τη «κάψα» να μάθει το παιχνίδι, να το διαβάζει σωστά και γρήγορα. 

Το μπάσκετ θέλει γρήγορη σκέψη. Αυτό είναι και έμφυτο βέβαια. 

Αλλά και μέσα από τη προπόνηση, την ατομική, την ομαδική, το παιδί μπορεί να το αποκτήσει αυτό.

Τότε στον Ορφέα η ομάδα είχε παίκτες διαφορετικών ηλικιών, αλλά τα είχαμε πάει καλά και χαίρομαι που συνεχίζουν να αγωνίζονται.

- S.B.: Οι γονείς τι ρόλο παίζουν σε αυτό το κομμάτι; Θετικό ή αρνητικό;

- Κ.Π.: «Οι γονείς πρέπει να μη παρεμβαίνουν στη δουλειά ούτε του προπονητή, ούτε του γυμναστή, ούτε κανενός.  Να στηρίζουν το παιδί τους, να το επιβραβεύουν. Μέχρι εκεί.

Από την εμπειρία που είχα στον Νέο Σκοπό, όλοι τους ήταν εξαιρετικοί».

- S.B.: Κώστα εμείς ως παιδιά είχαμε στα δωμάτιά μας αφίσες του Γκάλη και του Τζόρνταν. Σήμερα ο παίκτης που πρωταγωνιστεί είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο που μας κάνει περήφανους με τα κατορθώματά του. Μάλιστα είχατε παίξει και ως αντίπαλοι στους αγώνες των Ικάρων με τον Φιλαθλητικό.

Οι αθλητές της Ακαδημίας σου ονειρεύονται να μοιάσουν στον Γιάννη; Τι συμβουλές δίνεις στα παιδιά που σου λένε ότι θέλουν να φτάσουν ψηλά;

- Κ.Π.: «Γενικά τα παιδιά σε πιο μικρές ηλικίες δεν το βλέπουν αυτό. Καθώς μεγαλώνουν  στο προπαιδικό αλλάζουν τα πράγματα. Εγώ τους λέω πάντα, "δουλειά, δουλειά, δουλειά".

Πιστεύω ότι ο Γιάννης θα θυμάται περισσότερο το παιχνίδι που είχε παίξει τότε στις Σέρρες, παρά αυτό στο NBA. Ήταν τόσο "ψαρωμένος" και αγχωμένος τότε, που μπήκε στον αγώνα χωρίς να φοράει τη κανονική φανέλα.

Χαριτολογώντας λέω στα παιδιά, "ελάτε να δείτε τον κύριό σας που έβαλε περισσότερους πόντους από τον Αντετοκούνμπο στο παιχνίδι, κι αντί να πάρουν εμένα στο NBA, πήραν τον Γιάννη".

Αυτό που έχει καταφέρει ο Γιάννης είναι τρομερό. Δεν είναι μόνο ότι έπαιξε. Αυτή τη στιγμή είναι ο καλύτερος παίκτης του NBA. Πρωταθλητής, M.V.P., καλύτερος αμυντικός. 

Και δεν πήγε σε μια ομάδα που είχε τους σούπερ σταρ. Έμεινε στο Μιλγουόκι που δεν είναι και από τις εμπορικότερες ομάδες.

Του βγάζω το καπέλο. Μπράβο του. Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει συχνά.

Το βασικό για τα παιδιά είναι να παίζουν, να γίνονται καλύτεροι κι αν ο Θεός τους δώσει τα προσόντα,  σκύψουν το κεφάλι και δουλέψουν, τότε θα φτάσουν σε ένα υψηλό επίπεδο.

Σιγά-σιγά όμως. Η βιασύνη δεν βοηθάει. Και από τους γονείς.».

- S.B.: Κώστα βλέπουμε όμως ότι ο Αντετοκούνμπο παρά το γεγονός ότι ανέβηκε στη κορυφή και έχει εξασφαλίσει και αρκετά χρήματα παραμένει προσγειωμένος. Εσύ στην Ακαδημία ασχολείσαι με το σμίλευμα του χαρακτήρα των παιδιών;

- Κ.Π.: «Πρώτα μ' αυτό ασχολούμαστε. Να υπάρχει πειθαρχία, να γίνουν καλοί άνθρωποι όταν βγουν έξω στη κοινωνία και μετά με το μπάσκετ.

Γενικά από τα μίνι μέχρι το παιδικό-εφηβικό εκεί όπου πλάθεται ο χαρακτήρας καθώς μεγαλώνεις όσο ήμουν προπονητής αυτό πάντα έλεγα, "ταπεινότητα, δουλειά, πειθαρχία"».

- S.B.: Έχεις δυο δίδυμους γιους.  Θα τους «έσπρωχνες» στον αθλητισμό; Ασχολούνται με κάποιο σπορ;

- Κ.Π.: «Ναι εγώ θα ήθελα να είναι μέσα στον αθλητισμό τα παιδιά μου. Ήδη πάμε και κάνουμε στίβο.

Ο αθλητισμός πρέπει να είναι στη ζωή του κάθε παιδιού. 

Ό,τι θέλουν να ακολουθήσουν τα παιδιά μου, ας το ακολουθήσουν».

- S.B.: Μπάσκετ;

- Κ.Π.: «Ο ένας παίζει λίγο μπάσκετ.  Ο άλλος πιο πολύ ζωγραφίζει. Εγώ εννοείται ότι θέλω μπάσκετ, αλλά ό,τι επιθυμούν τα παιδιά».

- S.B.: Κώστα, σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη.

- Κ.Π.: «Nα 'σαι καλά Κώστα».